De Amerikaan Sauce Boss Aka Bill Wharton heeft zijn elfde album op de markt gebracht. De filantropische man sleurt een wat clownesk imago mee.  Hij speelt en kookt (op het podium !) al zowat twintig jaar vooral voor daklozen.  Wharton wordt daardoor al te lang bekeken als enkel een showman…Maar ene Jimmy Buffet zong: "The Sauce Boss does his cookin' on the stage, swettin' and a frettin' for his nightly wage".

De man droeg uiteraard bij aan dit beeld met zijn outfit (clipje) maar bovenal is hij een meer dan begaafd muzikant en liedjesschrijver en dat wordt dan jammer genoeg wat in de schaduw gesteld.
Marquis de Swamp start het album, drijvend op een aanstekende dampige, vettige bluesriff en is een meer dan aardig begin van een uitstekend album.  Rusty Blues zou niet misstaan hebben op Watermelon Slim’s The Wheel Man, wat zelfde manier van zingen en spelen (die slide !), wat een meestamper dat nummer...Op Get Naked and Surf worden alle riemen losgegooid en wordt er stevig gerockt het eindigt wat abrupt maar legt tegelijk ’s mans kwaliteiten als gitarist bloot en geloof me die zijn niet gering.

Lonesome Rider lijkt wel Johnny Winter aan de microfoon met een losgeslagen Boss aan de steel gitaar, subliem gewoon !
Er zijn ook een paar stinkers op het album te vinden, funky opvullertjes zeg maar: Okra, Hot Sauce, Andouille, Chicken In the Gumbo....Die skip je gewoon of gebruik de (korte) tijd om je saus nog eens op te schudden...Want effectief kan je je dit sublieme album op zijn website aanschaffen in pakketvorm met een van zijn befaamde BBQ sausflesjes erbij...

Gonna Be All Right, drijft op een Stones ritme en is alweer een zoveelste hoogtepunt op een, hoeft het nog gezegd, niet te missen album.
De riff van Hot ’n Heavy zal de bluesrockers onder ons zeer zeker weten te bekoren, een meebruller van formaat op een festival , that’s for sure !
Boss eindigt groots met Somewhere Down The Road, een track die op zich al de aanschaf van deze release waard is...(banjo, akoestische en slide !! )

“Welcome to my Habitat” zong hij in de openingstrack....wel Boss, het was er aangenaam vertoeven  zeggen wij na afloop.
“James, steek de barbecue maar aan ! “ (Luc Meert)